Afgelopen weekend was het zover. Na veel overleg, teleurstellingen en besluiteloosheid hadden we eindelijk onze eerste trip geboekt. Dit weekend zijn we naar Berg en Dal, het Stuwmeer en Brownsberg geweest.

Afgelopen zaterdag werden we al vroeg opgehaald en gingen we op weg naar t’ Vat waar onze gids ons al op stond te wachten. Een Bob Marley-achtig type, met dreads van een meter en een grote ‘’I love SU’’ ketting om zijn nek. Onze spullen werden in een bus geladen en daar gingen we dan, op naar de Zipline. We hebben eerst een tussenstop gemaakt om ons ontbijt te nuttigen. Broodjes met kaas, ongeboren kip, een kopje koffie of een kopje thee. Met een volle maag konden we weer op pad. Na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we aan bij ‘Berg en Dal’. Bibberend en vol zenuwen kregen we onze veiligheidsgordel om. Helm, check. Zekeringen, check. Een goed humeur, check. En daar gingen we dan, op naar de eerste Zip line. Zo stoer als ik was, ging ik als eerste van de eerste drie afdalingen af. Al snel wende het en ging de angst over in adrenaline. Een parcours van anderhalf uur met 7 kabelbanen, een touwbrug en een ladder. De baan over de Suriname rivier was 38 meter hoog. Even voelde ik me zo vrij als een vogel.

Na de Zip line zijn we naar het Brokopondomeer gereden om daar te genieten van het water. de rust en de piranha's...althans, dat was de bedoeling. We zouden gaan zwemmen en piranha's gaan vissen. Helaas hebben we niets kunnen vangen, wat achteraf gezien misschien ook wel een geruststelling was.

Vervolgens zijn we naar onze accomodatie gegaan op de Brownsberg, met een prachtig uitzicht over de jungle en het stuwmeer. De avond hebben we doorgebracht met een lekkere Surinaamse maaltijd door Jenny de keukenprinses, zie onderstaande tekst, en een kampvuur.

Ala presi Jenny d'a botri.
Ala presi Jenny d'a botri.
Ala presi pemi waka Jenny d'a botri.

De volgende morgen hebben we om 6 uur onze wekker gezet om te genieten van de zondsopgang. We hebben onze ogen uitgekeken en genoten van de rust en het geluid van brulapen op de achtergrond.

Na een stevig ontbijt met pompelmoes, bananen en pannekoeken zijn we begonnen aan onze wandeling naar de watervallen. De heenweg was een daling en was nog wel te doen, maar de terugweg hadden we nogal onderschat. Het was een forse klim. Over boomstronken heen, stenen, rondsen en de weg leek eindeloos. En toen waren ze er eindelijk...de apen. Prachtig om te zien. Vele apen, zowel brulapen als kapucijner apen, slingerden door de bomen boven ons. Zij maakten de zware tocht gelukkig weer helemaal goed!