Home is where the... heart is? Nee, home is where the problems are.

We zitten inmiddels een week in ons huis aan de Hugostraat en hebben in deze korte tijd al een heel aantal 'avonturen' met betrekking tot ons huis meegemaakt. Toen we afgelopen week thuis kwamen van een lekker dinner, stond ons een verrassing te wachten. We liepen de keuken binnen en de hele vloer was nat. Het bleek dat de wasmachine, welke we een aantal uur eerder aan hadden gezet, had gelekt. Met als gevolg dat er in de keuken, Evianne haar kamer en de gang vijf centimeter water stond. De samenwerking werd bij deze getest en iedereen pakte wat hij pakken kon. Met emmers, scheppen, glazen en blikken hebben we het huis weer water-vrij gekregen.

De dagen die hierop volgden verliepen afwisselend en met diverse kleine 'problemen'. Wel stroom, geen stroom. Wel water, geen water. Wel airco, geen airco. Een koude koelkast, een lekkende koelkast. Goede en minder goede momenten wisselden elkaar gedurende de week af.

Op zaterdag besloten we naar het zwembad te gaan. Het plan was de bus te pakken, maar drie kwartier later waren we niet veel verder. Een nederlandse vrouw bood aan ons een lift te geven, want anders konden we 'wachten tot we een ons wegen'. Ze bracht ons naar oasis, waar we naast lekker zwemmen, ook heerlijk konden eten, sporten en relaxen. Na een middag ontspannen, ondanks de paar kleine regen druppels, namen we een taxi naar huis. Op de weg richting huis werden de wegen steeds natter en meer voorzien van plassen water. Eenmaal thuis aangekomen zagen we dat een deel van ons dak van ons huis was gewaaid. Wat vervolgens in de voortuin is beland, voor de voordeur en leunend op de garage. Voor de zoveelste keer besloten we onze huisbaas te bellen...

De 'problemen' maken het voor mij alleen maar avontuurlijk en horen bij het leven in een ontwikkelingsland.